Урок наадварот
(у ролі дзяцей – настаўнікі, у ролі настаўнікаў – вучні)
Гучыць рэп-музыка. У клас увальваюцца вучні.
Майхерская: Дайце хто-небудзь дамашку здуць.
Ніканека: А чё, у самой кацялок не варыць?
Майхерская: Да чё, шкода ці што? Наташка, дапамагай. Ты ж ведаеш, што з парай мне дахаты нельга. Старыя з’ядуць.
Таліпава: Пяцёрачку!
Майхерская: Эх ты! А яшчэ сяброўка!
Іваноў: Ды хопіць вам. Не ў кайф гэтыя вашыя базары. Ідзіце да мяне, разам адцягнемся. (танцуе)
(Ваўчок з Паляковічам гуляюць у карты. Прафенава зубрыць параграф).
Майхерская: Валечка, ты піянер?
Парфенава: Так.
Майхерская: Дай спісаць.
Парфенава: Сапраўдныя піянеры спісваць на даюць. А ў цябе курыць ёсць?
Майхерская: Так я ж кінула.
Парфенава: Тады адстань, не бачыш, я вучу.
( Званок. Заходзіць настаўнік. Яго ніхто не заўважае).
Настаўнік: Добры дзень, дзеці.
Усе: Добры дзень, Андрэй Анатольевіч.
Настаўнік: Можаце сядаць. (Усе сядаюць. Настаўнік сядае на крэсла. Яно развальваецца. Усе смяюцца)
Ваўчок: Андрэй Анатольевіч, Майхерская не зрабіла хатняе заданне і ва ўсіх прасіла спісваць. Парфенава курыць, Таліпаў слухае дрэнную музыку, Паляковіч увесь перапынак у карты гуляў, а крэсла вам Барыкін падсунуў.
Настаўнік: Малайчына, Наташа, сядай – 5!
Усе: Шасцёрка, ябеда, фу-у-у!
Настаўнік: Маўчаць! Дзе Барыкін? Дзе ён? (уваходзіць Барыкін)
Настаўнік: Ты дзе быў?
Барыкін: У туалеце.
Настаўнік: Паўтары гадзіны? Што ты там рабіў? (слухае адказ на вуха)
- Што? Паўтары гадзіны? Як ты сябе адчуваеш? (адказ на вуха)
- Ну сядай, сядай. Ну-с пачнем.
- Да дошкі пойдзе… (усе пад партамі)
Барыкін: Андрэй Анатольевіч, можна выйсці?
Настаўнік: Што, ізноў?
Барыкін: Ізноў.
Настаўнік: Таліпаў. Да дошкі, а ты ідзі.
Барыкін: Нічога, я пасяджу.
Тіліпаў: А чаго адразу я?
Настаўнік: Разгаворчыкі! Таліпаў, да дошкі! Ты вучыў верш? Пачынай: Аднойчы ў зімовую сцюдзёную пару…
Таліпаў: Аднойчы ў зімовую сцюдзёную пару… (маўчыць)
Настаўнік: Я з лесу выйшаў…
Таліпаў: Вы з лесу выйшлі…
Настаўнік: Ды не я, а ты!
Таліпаў: Я? У сцюдзёную зімовую пару? Не, Андрэй Анатольевіч, у такое надвор’е лепш урубіць музыку і класна адцягнуцца.
Настаўнік: Так, ты не гатовы, сябар.
Таліпаў: Мы з мамай учора на базар ездзілі, а ўвечары мне зуб балеў, а потым святло прапала.
Настаўнік: Добра, сядай. Так, Нікішчанка, колькі ў цябе “2” па хіміі.
Нікішчанка: 8.
Настаўнік: Калі ты ўжо возмешся за вучобу? Колькі гэта можа працягвацца? Вось адкажы мне, што такое Н2О?
Нікішчанка: (думае) Вада.
Настаўнік: А зараз па складаней. Якая формула вады?
Нікішчанка: (думае)…
Настаўнік: Можа быць Н2О?
Нікішчанка: Так.
Настаўнік: Добра, пакуль “4”, але яшчэ трошачкі і я вазьму цябе на алімпіяду. Ну, што Майхерская, спісала хатняе заданне?
Майхерская: Я ўчора над ім цэлы вечар сядзела, а вы мне такое гаворыце.
Настаўнік: Ну-ка, нясі яго сюды. (правярае) А гэта што за слова такое “шыпленак”? Ці гэта: “шабла квякала ў лабоце”? Які жах! 26 памылак у адным сказе. (Рве сшытак, высыпае сабе на галаву. Танцуе)
Майхерская: Супакойцеся, Андрэй Анатольевіч! Вады!
Настаўнік: Вон! На месца! Карнікі! “Шабла квякала ў лабоце”! (хапаецца за сэрца)
- Божа мой! Яшчэ 10 хвілін! Барыкін, да дошкі! Колькі слоў сёння вывучыў?
Барыкін: Адно.
Настаўнік: І якое ж?
Барыкін: Хэлоў (hello)
Настаўнік: Як?
Барыкін: Хэлоў.
Настаўнік: І ўсё?
Барыкін: Е-ес (yes)
Настаўнік: Зараз я табе пастаўлю.
Барыкін: Андрэй Анатольевіч, мы ўчора бульбу капалі.
Настаўнік: Заўсёды ілжэш! Дарослымі сталі. Пашкевіч вунь ужо вусы адрасціў. Ну-ка паўтары.
Барыкін: Hello (6-7 разоў)
Настаўнік: Усе 2 балы (Барыкін адцягвае руку)
Барыкін: Не стаўце. Хочаце я вам яшчэ адно слова скажу??
Настаўнік: Ну?
Барыкін: Good bye (Гуд бай)
(Настаўнік падае. Яго нясуць. Звініць званок. Настаўнік ачнуўся: “Нясіце на могіслкі. Не хачу на ўрок!!!) (Уносяць).
